Trifun Dimić
(1956-2001)
NOĆNO DOBA
Samoćo,
hajde u krevet
da zajedno prespavamo tugu
u velikoj jeseni
kojoj imena ne znam,
noć je
i vrište konji,
strah im se pretvara
u kas,
iz kasa u galop,
pa potom u besomućan beg.
Samoćo
o vremenu
potrošenom na predivne rastanke,
zaćuti,
kao mera
kojom se meri ljudski vek.
Kroz prozor otvoren
vetar nesrećni donosi noć
razbojnički očajnu,
veliku
poput nebeske potkovice.
Sutra ću na put.
Trifun Dimić
VRJAMA RJATUNI
Korkorije,
de ando pato
te jekh avresa pharimata
ande bari tomna
kasko alav či pindžarav,
rjat si
grasta hermitin,
dar vazdelpe ando paso
pasostar ando prastape,
athoska ando dilimasko tradipe.
Korkorije,
pale vrjama hasardi
pe prašukar uladimate,
na putar muj,
sar mothodi
kasa đnavelpe trajo manušalo.
Maškar putardi feljastrin
biblahtali balval anel rjat,
marimaski phari,
bari
sar opralimaski petala.
Thejara dromarava.
Trifun Dimić
Трифун Димиќ
НОЌНО ВРЕМЕ
Самотијо,ајде во кревет
заедно да ја преспиеме тагата
во големата есен
на која ни името не и го знам,
ноќ е
и ржат коњите,
стравот им се претвора
во кас,
од кас во галоп
па потоа во беспомошно бегање.
Самотијо,
за времето
потрошено на прекрасни разделби,
замолчи
како мера
со која се мери човечкиот век.
Низ пенџерето отворено
ветрот несреќен ја донесува ноќта
разбојнички очајна,
голема
како небесна потковица.
Утре ќе одам на пат.
Са српског на македонски језик превела: Васка Чергоска
.
Nema komentara:
Objavi komentar